‘Het begon ermee dat ze heel verdacht ging doen met haar mobieltje. Vroeger liet ze die regelmatig slingeren maar ineens moest dat ding overal mee naar toe en op de gekste momenten kwamen er berichtjes binnen. In het begin vond ik dat nog niet zo verdacht. Ze heeft veel vriendinnen met wie ze op die manier contact heeft. En dat was ook altijd haar verklaring. Maar er waren ook anders signalen. Ze was erg afwezig met haar gedachten, ging veel meer aandacht aan haar uiterlijk besteden. Moest soms plotseling in het weekend een paar uur weg en vroeg mij dan om op de kinderen te passen.
Op een avond barste ze ineens in huilen uit en toen kwam het hele verhaal naar buiten: ze had een relatie met een andere man, nota bene bij ons uit de kerk. Ik stortte volledig in toen ik het hoorde. Heel veel dingen vielen op z’n plek, maar ik kon het ook niet geloven. Waarom, was mijn eerste reactie. We hebben het toch best goed samen? Natuurlijk is er wel eens iets maar dat is in iedere relatie zo. Daarna werd ik ook enorm boos en was in staat om naar die ander kerel toe te gaan en ‘m in elkaar te slaan. Hij is ook getrouwd en heeft kinderen en is nog ouderling geweest in onze kerk.
Mijn vrouw was een hoopje ellende. Ze vond het ook allemaal vreselijk en kon niet meer met zichzelf leven door iedere keer te liegen en de boel te bedriegen. Ik wilde dat ze een poosje weg zou gaan want ik moest nadenken. We hebben tegen de kinderen gezegd dat mama heel moe was en een poosje alleen op vakantie moest. Mijn ouders hielpen mij om het gezin draaiend te houden. We hadden wel contact in die weken en hebben elkaar af en toe ontmoet. Dat was heel emotioneel en we hebben veel gehuild en gepraat. We kwamen erachter dat we elkaar toch wel wat kwijt geraakt waren in de afgelopen jaren. We waren druk met werk, kinderen en de kerk, maar echt aandacht voor elkaar was er soms niet.
We hebben hulp gezocht en relatietherapie gehad, maar het is ons niet gelukt om er uit te komen. Nu zitten we midden in het proces van de scheiding. We willen het allebei zo goed mogelijk voor de kinderen afronden, maar dat is vreselijk moeilijk. Ik ben bij vlagen zo boos, dat ik haar het liefst gewoon voorlopig niet meer zie. Maar dat kan niet nu we juist van alles moeten regelen. We moeten afspraken maken over de kinderen, over het huis en de spullen. Daarom ben ik blij met de hulp van onze advocaat. Die kan ons helpen wat afstandelijker en zakelijker naar de dingen te kijken. Want dat lukt mij soms echt niet. Ik hoop echt dat het ons gaat lukken om hier goed uit te komen, maar dat zal heel veel tijd kosten want er is zo veel kapot gemaakt.’
Sjoerd (43, vader van 2 kinderen van 8 en 10)
'Ik kan eigenlijk niet aangeven wanneer de twijfel is toegeslagen, maar het is zeker al een paar jaar geleden begonnen. Ik denk dat het tijdens een familieweekend was waar ik van dichtbij zag hoe mijn zus en haar man met elkaar omgingen, dat ik me realiseerde wat ik miste in mijn huwelijk. Zij gingen zo liefdevol en zo warm met elkaar om. Hij heeft echt aandacht voor haar en ze praten veel met elkaar. Dat is bij ons allemaal niet zo.
Lees verder
'Het begon ermee dat ze heel verdacht ging doen met haar mobieltje. Vroeger liet ze die regelmatig slingeren maar ineens moest dat ding overal mee naar toe en op de gekste momenten kwamen er berichtjes binnen. In het begin vond ik dat nog niet zo verdacht. Ze heeft veel vriendinnen met wie ze op die manier contact heeft. En dat was ook altijd haar verklaring. Maar er waren ook anders signalen. Ze was erg afwezig met haar gedachten, ging veel meer aandacht aan haar uiterlijk besteden. Moest soms plotseling in het weekend een paar uur weg en vroeg mij dan om op de kinderen te passen.
Lees verder
