Schoolkinderen hebben buiten het gezin een breder sociaal netwerk. Op school, sportvereniging, muziekles en kerkelijke club komen ze in aanraking met allerlei mensen en kinderen. Ze beginnen zich los te maken van thuis en krijgen een eigen persoonlijkheid.
Bij het ontdekken van de wereld hoort ook het vormen van een consistent wereldbeeld. Kinderen willen graag weten 'hoe de wereld in elkaar zit' en denken behoorlijk zwart/wit. Ze zoeken continu verklaringen, ook voor het gedrag van anderen.
Als je aan een schoolkind vertelt over de scheiding, moet je aandacht besteden aan de waarom vraag. Probeer schuld en angstgevoelens weg te nemen.
Schoolkinderen beginnen zich los te maken van thuis en krijgen een eigen persoonlijkheid. Ze ontdekken steeds meer van de wereld en plaatsen dat allemaal in een (voor hen) consistent wereldbeeld. Kinderen willen graag weten 'hoe de wereld in elkaar zit' en zoeken continu verklaringen voor de dingen die ze niet begrijpen.
Door de scheiding wankelt het wereldbeeld van je kind. Jullie waren als ouders een vanzelfsprekende twee-eenheid, maar nu valt dat ineens uit elkaar. Dat kan voor je kind heel beangstigend zijn. Veel andere dingen worden ook onzeker. Als je ouders uit elkaar kunnen gaan, kan er van alles gebeuren. Ook met jou. Misschien willen je ouders ook wel van jou scheiden.
Emotioneel komen er vaak angsten op, angst om een ouder te verliezen of om verlaten te worden. Daarnaast voelen veel kinderen zich schuldig. Ze zoeken een verklaring en als ze die niet vinden, verklaren ze de scheiding vanuit hun eigen gedrag.
Naast de emotionele aspecten zorgt de scheiding ook voor veel concrete veranderingen in het leven van je kind. Het zal een ouder missen, misschien moeten verhuizen, moeten wennen aan een nieuwe omgeving en soms zelfs naar een nieuwe school gaan.
Lees meer over angsten en schuld.
Je kunt het niet makkelijk maken, maar je helpt je kinderen enorm door rustig en duidelijk te vertellen en GEEN ruzie te maken. Een paar tips voor je gesprek met je kinderen.
De school is een constante factor in het leven van je kind. Hier gaat alles zoals het zou moeten gaan. Daarom kan de school, zelfs een nieuwe school, een veilige plek zijn voor je kind om tot rust te komen.
De leerkracht van je kind is een stabiele volwassene in de omgeving van je kind. Hij of zij is niet aan jullie gezin verbonden, maar eigenlijk een buitenstaander. Hierdoor zou hij of zij een vertrouwenspersoon voor je kind kunnen zijn. Bij de leerkracht hoeft je kind niet bang te zijn dat iemand gekwetst raakt. Het is wel belangrijk dat jij zelf aan de leerkracht vertelt over de scheiding en dat je kind daarvan weet. Anders durft je kind misschien niet over de scheiding te praten, omdat hij niet weet of jij dat wel goed vindt.
Praten met je kinderen kan heel lastig zijn, vooral als het over moeilijke emoties gaat en jij zelf ook veel emoties te verwerken hebt. How2talk2kids is een methode om te praten met, en te luisteren naar kinderen. Belangrijke aspecten zijn het accepteren van gevoelens en het beschrijven van situaties in plaats van het veroordelen ervan.
De methode reikt praktische handvatten aan voor betere communicatie, waardoor de relatie verdiept. De basis wordt gevormd door een praktisch zesstappenplan, dat ouders helpt om anders te communiceren, op een manier die respectvol is richting het kind én voor henzelf.
Lees meer over how2talk2kids.
Veel ouders maken gebruik van grootouders als vaste oppas voor hun kinderen. Als jij dat ook hebt, probeer dat dan na de scheiding in stand te houden. Grootouders en kinderen kunnen elkaar veel steun geven en de continuïteit van de zorg is voor je kind goed.
Veel grootouders zijn bang om bij een scheiding hun kleinkinderen te verliezen. Bespreek met hen hoe ze hun kleinkinderen kunnen blijven zien. Neem ze eventueel op in de omgangsregeling om hen gerust te stellen.
Schoolkinderen hebben buiten het gezin een breder sociaal netwerk. Op school, sportvereniging, muziekles en kerkelijke club komen ze in aanraking met allerlei mensen en kinderen. Ze beginnen zich los te maken van thuis en krijgen een eigen persoonlijkheid.
Bij het ontdekken van de wereld hoort ook het vormen van een consistent wereldbeeld. Kinderen willen graag weten 'hoe de wereld in elkaar zit' en denken behoorlijk zwart/wit. Ze zoeken continu verklaringen, ook voor het gedrag van anderen.
Tijdens en na de scheiding komt je kind terecht in een rouwproces. Houd ook rekening met loyaliteitsproblemen. Wat kun je doen om je kind te helpen?
Een scheiding is voor je kind afscheid nemen van zijn zekere bestaan. Eén van de ouders gaat weg, de dagelijkse routines veranderen en niets lijkt meer vanzelfsprekend. Om echt te kunnen wennen en aarden in een nieuwe situatie met je kind het verlies verwerken.
Over het algemeen duurt een rouwproces zo'n twee jaar. Achtereenvolgens (of door elkaar heen lopend) gaat je kind door verschillende fasen:
Lees meer over het rouwproces.
Een kind is van nature loyaal aan zijn ouders. Dat betekent dat hij trouw is aan de band die hij met hen heeft: hij houdt van ze, hoort bij ze en verdedigt ze als dat nodig is. Bij een scheiding komt deze loyaliteit in het gedrang. Ineens zijn er twee partijen waaraan je kind loyaal wil zijn, twee partijen met tegengestelde belangen. Dat kan gemakkelijk voor loyaliteitsconflicten zorgen. Je kunt je kind helpen door aan een aantal dingen te denken.
Lees meer over loyaliteit.
Kinderen op de lagere school lijken soms al best groot, maar emotioneel zijn ze nog niet sterk. Vaste patronen en rituelen geven houvast.
School en opvang zijn constanten die ook tijdens de scheiding blijven bestaan. De school kan voor je kind een veilige plek zijn, waar alles gaat zoals het moet en waar het kind tot rust kan komen. Zelfs als je kind naar een nieuwe school moet, kan die al snel als een veilige plek functioneren.
Informeer de leerkracht van je kind over de scheiding. Het kan zijn dat je kind zich anders gedraagt op school. Het kan dromerig zijn en minder concentratie hebben. Ook kan het door interne boosheid agressief zijn naar andere kinderen of de leerkracht. Dit soort reacties zijn normaal.
Als de leerkracht weet wat er speelt, kan die zich beter inleven in je kind en je kind begeleiden met moeilijke emoties om te gaan. Jij kunt aan de leerkracht een gedachtepartner hebben. Samen zien jullie veel van je kind en kun je een compleet beeld krijgen van hoe het met hem gaat.
Kinderen in de onderbouw staan nog niet ver af van hun kleutertijd. Hun gevoelens zijn vaak erg groot, omdat ze heel veel dingen zien en aanvoelen, maar ze toch nog net niet kunnen begrijpen.
Er kan sprake zijn van heftig verdriet of heftige boosheid gericht op één van de ouders. Ook kunnen ze heel sterk verlangen naar een hereniging van hun ouders. Als een obsessie kan deze 'oplossing' bij hen blijven heersen.
Probeer de emoties voor hen onder woorden te brengen en er over te praten. Het is genoeg om de emoties te benoemen (ik zie dat je boos bent). Je hoeft niet altijd over de scheiding te praten. Ook kan het helpen om naar aanleiding van boeken, films of verhalen in gesprek te gaan.
Kinderen in de bovenbouw worden al groot. Ze ontwikkelen zich steeds meer tot zelfstandige wezens die los van hun ouders staan. Ze willen voor vol worden aangezien en denken dat ze heel veel kunnen. Emotioneel zijn ze echter nog helemaal van jou afhankelijk.
Sociale normen zijn in deze periode heel belangrijk. Kinderen willen er bij horen en conformeren zich aan de omgeving. De scheiding kan er voor zorgen dat ze zich 'anders' voelen dan de anderen. Hierdoor kunnen ze zich eenzaam voelen. Ook kan het uiten van emoties worden onderdrukt, omdat ze niet in de groep willen huilen of opvallen. Probeer de emoties van je kind steeds te benoemen. Benadruk dat het goed is om deze emoties te hebben en dat jij er altijd bent om te luisteren als ze er over willen praten.
Prepubers vormen voor zichzelf normen en waarden. In de scheiding zullen ze zoeken naar een schuldige. Soms trekken ze duidelijk partij en richten ze hun boosheid op een ouder. Hoe verleidelijk het ook voor je kan zijn hierin mee te gaan als jij de 'goede' ouder bent, verzet je hiertegen. Het aanwijzen van een schuldige zal het kind uiteindelijk in een loyaliteitsconflict brengen.
Vanuit een gevoel van verantwoordelijkheid en volwassenheid kunnen kinderen de neiging hebben voor hun ouders te zorgen. Je kind kan lief voor je zijn en je willen helpen met jouw emoties. Stort je hart echter niet bij het kind uit, ook niet als je kind 'zich dan belangrijk voelt'. Het gevaar bestaat dat je kind het gevoel van belangrijk zijn gaat verbinden met het helpen. Dat kan voor zijn latere ontwikkeling schadelijk zijn. Laat het kind kind en bespreek je problemen met een volwassene.
De school is een constante factor in het leven van je kind. Hier gaat alles zoals het zou moeten gaan. Daarom kan de school, zelfs een nieuwe school, een veilige plek zijn voor je kind om tot rust te komen.
De leerkracht van je kind is een stabiele volwassene in de omgeving van je kind. Hij of zij is niet aan jullie gezin verbonden, maar eigenlijk een buitenstaander. Hierdoor zou hij of zij een vertrouwenspersoon voor je kind kunnen zijn. Bij de leerkracht hoeft je kind niet bang te zijn dat iemand gekwetst raakt. Het is wel belangrijk dat jij zelf aan de leerkracht vertelt over de scheiding en dat je kind daarvan weet. Anders durft je kind misschien niet over de scheiding te praten, omdat hij niet weet of jij dat wel goed vindt.
Praten met je kinderen kan heel lastig zijn, vooral als het over moeilijke emoties gaat en jij zelf ook veel emoties te verwerken hebt. How2talk2kids is een methode om te praten met, en te luisteren naar kinderen. Belangrijke aspecten zijn het accepteren van gevoelens en het beschrijven van situaties in plaats van het veroordelen ervan.
De methode reikt praktische handvatten aan voor betere communicatie, waardoor de relatie verdiept. De basis wordt gevormd door een praktisch zesstappenplan, dat ouders helpt om anders te communiceren, op een manier die respectvol is richting het kind én voor henzelf.
Lees meer over how2talk2kids.
Veel ouders maken gebruik van grootouders als vaste oppas voor hun kinderen. Als jij dat ook hebt, probeer dat dan na de scheiding in stand te houden. Grootouders en kinderen kunnen elkaar veel steun geven en de continuïteit van de zorg is voor je kind goed.
Veel grootouders zijn bang om bij een scheiding hun kleinkinderen te verliezen. Bespreek met hen hoe ze hun kleinkinderen kunnen blijven zien. Neem ze eventueel op in de omgangsregeling om hen gerust te stellen.
Schoolkinderen hebben buiten het gezin een breder sociaal netwerk. Op school, sportvereniging, muziekles en kerkelijke club komen ze in aanraking met allerlei mensen en kinderen. Ze beginnen zich los te maken van thuis en krijgen een eigen persoonlijkheid.
Bij het ontdekken van de wereld hoort ook het vormen van een consistent wereldbeeld. Kinderen willen graag weten 'hoe de wereld in elkaar zit' en denken behoorlijk zwart/wit. Ze zoeken continu verklaringen, ook voor het gedrag van anderen.
Tijdens en na de scheiding komt je kind terecht in een rouwproces. Houd ook rekening met loyaliteitsproblemen. Wat kun je doen om je kind te helpen?
Een scheiding is voor je kind afscheid nemen van zijn zekere bestaan. Eén van de ouders gaat weg, de dagelijkse routines veranderen en niets lijkt meer vanzelfsprekend. Om echt te kunnen wennen en aarden in een nieuwe situatie met je kind het verlies verwerken.
Over het algemeen duurt een rouwproces zo'n twee jaar. Achtereenvolgens (of door elkaar heen lopend) gaat je kind door verschillende fasen:
Lees meer over het rouwproces.
Een kind is van nature loyaal aan zijn ouders. Dat betekent dat hij trouw is aan de band die hij met hen heeft: hij houdt van ze, hoort bij ze en verdedigt ze als dat nodig is. Bij een scheiding komt deze loyaliteit in het gedrang. Ineens zijn er twee partijen waaraan je kind loyaal wil zijn, twee partijen met tegengestelde belangen. Dat kan gemakkelijk voor loyaliteitsconflicten zorgen. Je kunt je kind helpen door aan een aantal dingen te denken.
Lees meer over loyaliteit.
Kinderen op de lagere school lijken soms al best groot, maar emotioneel zijn ze nog niet sterk. Vaste patronen en rituelen geven houvast.
School en opvang zijn constanten die ook tijdens de scheiding blijven bestaan. De school kan voor je kind een veilige plek zijn, waar alles gaat zoals het moet en waar het kind tot rust kan komen. Zelfs als je kind naar een nieuwe school moet, kan die al snel als een veilige plek functioneren.
Informeer de leerkracht van je kind over de scheiding. Het kan zijn dat je kind zich anders gedraagt op school. Het kan dromerig zijn en minder concentratie hebben. Ook kan het door interne boosheid agressief zijn naar andere kinderen of de leerkracht. Dit soort reacties zijn normaal.
Als de leerkracht weet wat er speelt, kan die zich beter inleven in je kind en je kind begeleiden met moeilijke emoties om te gaan. Jij kunt aan de leerkracht een gedachtepartner hebben. Samen zien jullie veel van je kind en kun je een compleet beeld krijgen van hoe het met hem gaat.
Kinderen in de onderbouw staan nog niet ver af van hun kleutertijd. Hun gevoelens zijn vaak erg groot, omdat ze heel veel dingen zien en aanvoelen, maar ze toch nog net niet kunnen begrijpen.
Er kan sprake zijn van heftig verdriet of heftige boosheid gericht op één van de ouders. Ook kunnen ze heel sterk verlangen naar een hereniging van hun ouders. Als een obsessie kan deze 'oplossing' bij hen blijven heersen.
Probeer de emoties voor hen onder woorden te brengen en er over te praten. Het is genoeg om de emoties te benoemen (ik zie dat je boos bent). Je hoeft niet altijd over de scheiding te praten. Ook kan het helpen om naar aanleiding van boeken, films of verhalen in gesprek te gaan.
Kinderen in de bovenbouw worden al groot. Ze ontwikkelen zich steeds meer tot zelfstandige wezens die los van hun ouders staan. Ze willen voor vol worden aangezien en denken dat ze heel veel kunnen. Emotioneel zijn ze echter nog helemaal van jou afhankelijk.
Sociale normen zijn in deze periode heel belangrijk. Kinderen willen er bij horen en conformeren zich aan de omgeving. De scheiding kan er voor zorgen dat ze zich 'anders' voelen dan de anderen. Hierdoor kunnen ze zich eenzaam voelen. Ook kan het uiten van emoties worden onderdrukt, omdat ze niet in de groep willen huilen of opvallen. Probeer de emoties van je kind steeds te benoemen. Benadruk dat het goed is om deze emoties te hebben en dat jij er altijd bent om te luisteren als ze er over willen praten.
Prepubers vormen voor zichzelf normen en waarden. In de scheiding zullen ze zoeken naar een schuldige. Soms trekken ze duidelijk partij en richten ze hun boosheid op een ouder. Hoe verleidelijk het ook voor je kan zijn hierin mee te gaan als jij de 'goede' ouder bent, verzet je hiertegen. Het aanwijzen van een schuldige zal het kind uiteindelijk in een loyaliteitsconflict brengen.
Vanuit een gevoel van verantwoordelijkheid en volwassenheid kunnen kinderen de neiging hebben voor hun ouders te zorgen. Je kind kan lief voor je zijn en je willen helpen met jouw emoties. Stort je hart echter niet bij het kind uit, ook niet als je kind 'zich dan belangrijk voelt'. Het gevaar bestaat dat je kind het gevoel van belangrijk zijn gaat verbinden met het helpen. Dat kan voor zijn latere ontwikkeling schadelijk zijn. Laat het kind kind en bespreek je problemen met een volwassene.
De school is een constante factor in het leven van je kind. Hier gaat alles zoals het zou moeten gaan. Daarom kan de school, zelfs een nieuwe school, een veilige plek zijn voor je kind om tot rust te komen.
De leerkracht van je kind is een stabiele volwassene in de omgeving van je kind. Hij of zij is niet aan jullie gezin verbonden, maar eigenlijk een buitenstaander. Hierdoor zou hij of zij een vertrouwenspersoon voor je kind kunnen zijn. Bij de leerkracht hoeft je kind niet bang te zijn dat iemand gekwetst raakt. Het is wel belangrijk dat jij zelf aan de leerkracht vertelt over de scheiding en dat je kind daarvan weet. Anders durft je kind misschien niet over de scheiding te praten, omdat hij niet weet of jij dat wel goed vindt.
Praten met je kinderen kan heel lastig zijn, vooral als het over moeilijke emoties gaat en jij zelf ook veel emoties te verwerken hebt. How2talk2kids is een methode om te praten met, en te luisteren naar kinderen. Belangrijke aspecten zijn het accepteren van gevoelens en het beschrijven van situaties in plaats van het veroordelen ervan.
De methode reikt praktische handvatten aan voor betere communicatie, waardoor de relatie verdiept. De basis wordt gevormd door een praktisch zesstappenplan, dat ouders helpt om anders te communiceren, op een manier die respectvol is richting het kind én voor henzelf.
Lees meer over how2talk2kids.
Veel ouders maken gebruik van grootouders als vaste oppas voor hun kinderen. Als jij dat ook hebt, probeer dat dan na de scheiding in stand te houden. Grootouders en kinderen kunnen elkaar veel steun geven en de continuïteit van de zorg is voor je kind goed.
Veel grootouders zijn bang om bij een scheiding hun kleinkinderen te verliezen. Bespreek met hen hoe ze hun kleinkinderen kunnen blijven zien. Neem ze eventueel op in de omgangsregeling om hen gerust te stellen.
